Daan Hoole tweede in Parijs-Roubaix junioren

ROUBAIX/NIEUWEGEIN - Daan Hoole is tweede geworden in de junioreneditie van Parijs-Roubaix. De renner uit de nationale ploeg van talent coach Peter Zijerveld won achter de solo winnende Brit Thomas Pidcock de sprint voor de tweede stek op de wielerbaan van Roubaix. Daarmee stond voor het derde jaar op rij een landgenoot op het podium. In 2015 won Bram Welten voor landgenoot Pascal Eenkhoorn, vorig jaar werden Jarno Mobach en Nils Eekhoff respectievelijk eerste en tweede.

Pidcock ontsnapte uit een kopgroep van twaalf, met daarin drie landgenoten. Robin Blummel meldde zich al vroeg in het front van de wedstrijd, later sloten ook Maikel Zijlaard (vorige week voor zijn eigen club Ahoy winnaar in de Ronde van Vlaanderen voor junioren) en Daan Hoole aan. Door een val (Tim Naberman) en materiaalpech (Daan van Sintmaartensdijk en Tom Peters) waren de andere landgenoten eerder terug gevallen.

Verdiende winnaar

Talent coach Peter Zijerveld toonde zich tevreden in Noord-Frankrijk. "Thomas Pidcock was hier een verdiende winnaar. Hij maakte nog laat de oversteek naar de kopgroep en wist vervolgens ook weg te rijden bij de sterkste concurrenten in koers. Maar we wisten natuurlijk al dat deze wereldkampioen veldrijden een klasse apart kan zijn. Onze mannen hebben een zeer attente koers gereden. Het plan was om goed van voren te koersen vanaf het begin en aan die tactiek hebben zij zich gehouden. In de breedte waren we zeer sterk met drie mannen voorin. Behalve de podiumplaats voor Daan Hoole leverde dat ook nog de kasseienprijs op voor Robin Blummel."

Fris in finale

Daan Hoole kon zeer goed leven met de tweede plek. "Pidcock was op de kasseien gewoon een klasse beter, hij kon technisch gezien daar telkens bij ons weg rijden. Misschien hadden we hem nog een keer terug kunnen halen, maar hij was de sterkste en de samenwerking daarachter was niet goed. Achter hem reden we nog met vier man weg en gingen we de wielerbaan op. De Deen die de sprint aan ging, deed dat net even iets te vroeg, waardoor ik er nog overheen kon komen. Ik ben geen echte sprinter, maar na zo'n zware koers was het gewoon een kwestie van wie nog het meest in de benen had." Dat gold volgens Hoole ook voor de situatie in de kopgroep. "We waren wel met drie landgenoten, maar eerst was bij Robin en later bij Maikel het beste eraf. Ik had nog de benen om met die groep achtervolgers mee te springen, je kunt plannen maken vooruit, maar het is de frisheid in de finale die uiteindelijk beslist hoe het afloopt."